Kahramanmaraş merkezli zelzeleler binlerce öyküyü yarım bıraktı…
Yaşanan zelzelelerin akabinde depremzedeler yaralarını sarmak için çabalıyor.
Yıkıcı zelzelelere Adıyaman’da yakalan Esat Kadar, sarsıntıda 17 yaşındaki oğlu İbrahim ve kızıyla birlikte enkaz altında kaldı.
Hastanede oğlunun vefat haberini aldı
Depremin birinci günü Esat Kadar ve kızı enkazdan sağ çıkartılırken, oğlu ise kurtarılamadı.
Baba Kadar, 3 gün tedavi gördüğü hastanede oğlunun vefat haberini aldı.
Enkaz altında oğlunun eşyalarını aradı
Taburcu olduktan sonra enkaza giderek, oğlundan geriye kalan eşyalarını aradı.
Oğlunun eşyalarını bulamayan baba Denli’nin İstanbul’a tayini çıktı.
Denli, kızıyla birlikte İstanbul’a yerleşti.
Oğlunun arkadaşı telefonu buldu
Günler sonra oğlu İbrahim’in son arama yaptığı en yakın arkadaşı kendisini arayarak telefonun Sivas’ta iş makinesi operatörünün elinde olduğunu söyledi.
Kendisine verilen numarayı arayan Derece, duydukları karşısında bir sefer daha yıkıldı.
Telefon ve saat için fiyat istediler
H. K., oğlunu kaybeden babadan telefon ve saati için fiyat talep etti.
2 kuşkulu tutuklandı
Durumun bildirilmesi üzerine harekete geçen Sivas Vilayet Emniyet Müdürlüğü takımları kuşkulu H.K. ve oğlu M.K.’yi yakaladı.
Telefon babaya teslim edilirken saatin ise satıldığı ortaya çıktı. Şüphelilerin ise tutuklandığı öğrenildi.
“Çocuklarıma ilişkin hiçbir şey bulamadım”
Taburcu olduktan sonra oğlundan geriye kalan eşyaları enkazda aradığını belirten Esat Kadar şu formda konuştu:
Ben hastaneden çıktıktan sonra oğlumun cenaze işleri ile uğraştım. Oğlumu Malatya’da defnettikten sonra Adıyaman’a döndüm. Enkazda oğlumdan geriye bir şey bulabilir miyim diye baktım. Eşyalarını, fotoğraflarını aradım. Okuluna gittim, oğlumdan geriye kitap kalmış mı diye aradım.
Her taraf kapalıydı. Arkadaşlarım ve yeğenlerim ile birlikte enkaz üzerinde arama yaptık. Bize, oğluma, çocuklarıma ilişkin hiçbir şey bulamadım. Oğlumun bir fotoğrafını bile bulamadım. Enkazdan bir şey bulamayacağımızı anladık. Umudumuzu yitirdik. Kızım ile birlikte İstanbul’a geldik.
Bir müddet sonra oğlumun arkadaşı bize ulaştı. İbrahim’in telefonunun ve saatinin şu numaralı şahısta olduğunu söyledi. Vakit kaybetmeden numarayı aradım, açmadı. Sonra kendisi beni aradı.
Görüşmeden sonra oğlumun saatinin kendilerinde olmadığını söylediler fakat telefon için konuştular. Oğlumun telefonu için kendisine yalvardım, telefonu bize ulaştırmasını istedim. ‘Telefonu istiyorsanız, sizin için bir bedeli varsa bunu o halde olamayacak’ dediler.
Bunun için ödeme yapmam gerektiğini söylediler. Bu halde göndereceklerini söylediler. Bu duruma çok üzüldüm. Oradaki insanların ve bizim sorunlarımızı, hislerimizi hiç anlayamamışlar.
“Telefonun içerisinde oğluma dair bütün bilgileri ve fotoğrafları silmişler”
Baba Esat Derece kelamlarına şöyle devam etti:
Ben 17 yaşında oğlumu kaybettim. Bu çok acı bir şey. Tanım edilecek bir durum değil. Kendisine beklentisini sorup tahlil bulacağımı belirttim. ‘O fotoğraflara gereksinimim var’ dedim.
Sonra yeğenime söyledim, yeğenim polis. Mesleğini de belirterek kendilerine bildiri attı. Sonra ürktüler ve bana dönüş yapmadılar. Bir formda husus Sivas emniyetine iletildi.
O gece telefonun yeri tespit edildi. Telefon şahısların meskeninde çıktı. Saati de aldıklarını itiraf etmişler ve satmışlar. Telefonun içerisinde oğluma dair bütün bilgileri ve fotoğrafları silmişler. Telefonda öbür insanların fotoğrafları ve hesapları vardı kullanmışlardı.
Bilgileri geri getirebilirsek oğluma dair bir şeyler bulabileceğim. Önemli manada bu durum beni derinden üzdü. Hiç beklemediğim bir şeydi. Orada 50 bin insan vefat etmiş.
İnsanlar acı çekerken bu türlü bir şey ile karşılaşacağımı varsayım edemedim. Telefonu aldık. Telefonun içindeki bilgileri nasıl kurtarabiliriz onun üzerinde çalışıyoruz.